Vefata yakın bir tecrübe, bunu yaşayan bir kişinin üzerinde nasıl bir tesiri oluyor?

Ölüme yakın bir tecrübenin (ÖYD), acı çekenlerin bakış açısını ve hayatını değiştiren bir olay olduğu sıklıkla söylenir. Ancak yeni araştırmalar, yaygın inanışın tersine, mevtin eşiğinden dönen hastaların bir yıl sonra büsbütün birebir kaldığını buldu.

Uzmanlar, çeşidinin birinci örneklerinden biri olduğuna inanılan çalışmada ağır bakım ünitesinde mevte yakın bir tecrübe yaşayan 19 kişiyi izledi. Sonrasında da taburcu edilmelerinin akabinde 12 ay boyunca onları takip ettiler.

Bulgularını Critical Deva mecmuasında yayınlayan araştırmacılar, başlangıçta bir haftadan uzun müddettir Belçika’daki Liege Üniversitesi’ndeki beş ağır bakım ünitesinde bulunan 126 hastayı inceledi. Hastalar teneffüs, kardiyovasküler, sindirim, böbrek, nörolojik ve metabolik hastalıklar üzere çeşitli nedenlerle ağır bakıma alınmıştı. Araştırmaya katılanların çoğunluğu cerrahi nedenlerle ağır bakımdaydı.

Bu hastaların yüzde 15’inin (yani 19 kişinin) mevte yakın bir tecrübe yaşadığını buldular. Sonrasında bu hastalar ile araştırmaya devam edildi. Hastaneden taburcu olduktan üç ila yedi gün sonra hastalarla görüşme yapıldı ve kim olduklarını unutmak yahut kendilerinden kopmuş hissetmek üzere disosiyatif tecrübeler hakkında sorular soruldu. Ayrıyeten manevi, dini ve ferdî inançlar hakkında sorular soruldu.

Hastalarla birinci kere görüşüldüğü sırada, vefata yakın bir tecrübe yaşayanlar dissosiyatif semptomlara daha fazla eğilim yaşıyordu. Bu semptomlar, kendinden kopmuş hissetmeyi, çok az acı hissetmeyi yahut hiç acı hissetmemeyi ve kim olduğunuz konusunda kararsız hissetmeyi ve artan ruhsal ve ferdî refahı içeriyordu.

Yaşam kalitelerini ölçmek için bir yıl sonra onlarla tekrar bağlantıya geçildi. Araştırmacılar, mevte yakın tecrübeler “tipik olarak ömür değiştirici olarak bildirilmesine ve olumsuz hislerle ilişkilendirilebilmesine” karşın, bu periyottan sonra ömür kalitesi ile manalı bir bağ olmadığını belirtti. Araştırmacıların araştırmada kullandığı ÖYD ölçeğini geliştiren Dr. Bruce Greyson, kalbi durmuş insanların yüzde 10 ila 20’sinin ÖYD yaşadığını buldu. Bu, toplam nüfusun yüzde beşine denk geliyor.

Greyson, ÖYD’leri “sıklıkla ömrü tehdit eden travma, kalp durması yahut derin anestezi üzere çok fizyolojik şartlar altında meydana gelen, ağır formda canlı ve çoklukla hayatı değiştiren deneyimler” olarak tanımlıyor.

Bulgularını Critical Care’de yayınlayan araştırmacılar, bu bulguları doğrulamak için daha fazla araştırmaya gereksinim olduğunu yazdı.