Teknoloji dünyasında sürpriz bir gelişme yaşandı. Global teknoloji topluluğu, Apple’ın Çin’in birinci resmi kayıtlı taşınabilir uygulama mağazaları listesinde yer almamasıyla şaşkına döndü. Çin’in Siber Uzay İdaresi (CAC) tarafından açıklanan 26 mağaza listesi, lokal devler Alipay ve Lenovo üzere firmaları içerirken, Apple’ın bu listede olmaması kaygı yarattı. Bu durum, milletlerarası teknoloji şirketlerinin Çin’deki iş ortamı hakkında soru işaretleri oluşturuyor.
Yeni CAC yönetmeliği, uygulama mağazalarının “kayıt” için iş ayrıntılarını sunmasını ve platformlarındaki uygulamaları faal olarak denetlemesini mecburî kılıyor. Dijital alan üzerindeki denetimin sıkılaştırılması maksadı taşısa da, bu durum global teknoloji şirketlerinin göz arkası edilme eğilimini ve lokal alternatiflerin teşvik edilmesini ortaya koyuyor.
Bu gelişme, Çin’deki uygulama sayısının azaldığı bir periyotta gerçekleşiyor. Son istatistiklere nazaran, 2020’deki 3,5 milyon uygulama sayısı 2022’de 2,6 milyona düştü. Kesim uzmanları bu düşüşü, memleketler arası oyuncuları sıkıştıran ve mahallî yeniliği boğan genişleyen Pekin düzenlemeleriyle ilişkilendiriyor.
Çin’den Apple’a ikinci darbe!
Çin’deki bağımsız geliştiriciler, çoklukla Apple üzere küresel oyunculardan ilham alıyor. Lakin yeni kurallar, mahallî geliştiricilerin süratle uygulama başlatmasını zorlaştırıyor. Bu, teknolojik yeniliklerin süratli tempolu tabiatına ters.
Çin’in Sanayi ve Bilgi Teknolojisi Bakanlığı, Eylül’den Mart’a kadar olan periyotta uyulmazsa belgisiz “cezalar” uygulanacağı konusunda ikazda bulundu. Hangi cezaların uygulanabileceği meçhul olsa da, kurallara uymayan şirketler için ortam giderek soğuyor.
Apple’ın bu durum hakkında şimdi bir açıklama yapmamış olması, onun Çin’in resmi listesinde yer almamasının yalnızca bir gözden kaçma olmadığını gösteriyor. Bu, küresel teknoloji şirketlerinin Çin’in giderek daha kısıtlı ve karmaşık dijital ortamında karşılaştığı zorlukların bir göstergesi olabilir. İş dünyası ve tüketiciler için bu durum, Çin’in büyüyen dijital iktisadında Pekin’in kurallarına uymanın yalnızca teşvik edilmediğini, zarurî olduğunu doğruluyor.
