1958 yılında, dönemin otomotiv teknolojisinin sınırlarını zorlayan Ford, nükleer enerjinin potansiyelini keşfetmek adına çarpıcı bir araba konsepti geliştirdi: Nucleon. Ancak bu ilginç fikir, neden hayata geçirilemedi? Ford, 1958’de alışılmışın dışında bir araba sunmuştu. Nükleer enerjiyle çalışan bu araç, dönemine ve hatta günümüze göre son derece yenilikçi bir vizyona sahipti. Nucleon, bir yakıt ikmali gerektirmeden 5.000 milden fazla mesafe kat edebilme vaadiyle dikkat çekiyordu. Aynı zamanda o dönemin Amerikan otomobil kültürünün konforunu da göz önünde bulunduruyordu. Ancak o dönemde yaşanan mühendislik zorlukları, bu konseptin gerçeğe dönüşmesini engelledi.
Aracın tasarımı, boyutlarıyla da dikkat çekiyordu. 5.09 metre uzunluğunda ve 1.97 metre genişliğindeydi. Ford’un o dönemdeki yeni modellerinden biri olan Maverick ile aynı uzunluğa sahip olan Nucleon, biraz daha geniş bir yapıya sahipti. En çarpıcı özelliklerinden biri ise yalnızca 1.05 metre yüksekliğinde olmasıydı. Bu, onu Ford GT40’ın efsanevi alçak profilinden sadece bir inç daha kısa yapıyordu. Araç, 1.76 metre dingil mesafesine sahipti; tekerlekler birbirine oldukça yakın bir konumdaydı ve nükleer reaktörün ağırlığını destekleyecek şekilde arka kısma yerleştirilmişti. Bu tasarım, kabini ön aksın önüne itiyordu.
Nucleon’un güç kaynağı olarak nükleer reaktör tasarlanmıştı. Bu reaktör, elektrik motoru-jeneratör düzeniyle, ürettiği gücü elektronik tork konvertörleri aracılığıyla aracın motorlarına iletecekti. 1958’de Amerika’da bazı evler ilk kez nükleer enerji ile çalışmaya başlamıştı, ancak bu teknolojiyi otomobillerde kullanmak için daha çok zamana ihtiyaç vardı. Ford, bu imkansızı gerçekleştirmek için çaba sarf etti, fakat bu asla mümkün olmadı. Çünkü nükleer enerji teknolojisi, bir otomobili çalıştırmak için yeterince gelişmemişti.
Nükleer reaktörlerin otomobil boyutunda uygulanmasıyla ilgili temel sorun, radyoaktif çekirdeği barındırmanın ötesinde, açığa çıkan enerjiyi yönetmektir. Nükleer reaktörler, genellikle ürettikleri ısıyı su buharına dönüştürüp bir türbini döndürerek elektrik üretir. Ancak bu tür enerji dönüşümleri, aşırı verimsizliğe neden olmaktadır. Her aşamada enerji kayıpları yaşanmakta ve atık ısının yönetimi büyük sorunlar yaratmaktadır. İçten yanmalı motorlar, atık ısıyı egzoz gazlarıyla atarken, nükleer reaktörler bu ısının çoğunu geri dönüştürmektedir.
Bu termal enerji, uygun bir şekilde atılması gerektiğinden ek bir soğutma sistemine ihtiyaç duyuluyordu. Dolayısıyla, 1950’lerin sonlarında kişisel bir araç için nükleer enerji kullanımı oldukça zordu. Bugün bile, kişisel araçlarda bu teknolojiyi kullanmak, oldukça uzak bir fikir gibi görünmektedir. Ayrıca, olası bir kaza durumunda reaktörün arızalanması halinde meydana gelebilecek radyasyon sızıntıları, çevre için büyük bir tehdit oluşturabilirdi. Araçların, yolcuları ve çevreyi radyasyondan koruyacak şekilde tasarlanması gerekiyordu. Tüm bu faktörler, Nucleon’un sadece bir konsept otomobil olmasına sebep oldu.
Nükleer enerjinin otomotiv tarihindeki bu ilginç denemesi, günümüz teknolojisi için bile ütopik bir fikir olarak anılmaktadır. Kaynaklar: The Drive, ANS, The Bulletin
İlginizi çekebilir:
Kaynak: Webtekno
