2012’de emekli olmadan evvel profesör olarak vazife yaptığı Edinburgh Üniversitesi, bugün Wilmut’un vefat ettiğini duyurdu. Dolly, somatik hücre nükleer transferinin (SCNT) yaşayabilirliğini gösteren, yetişkin bir somatik hücreden bir memelinin birinci başarılı klonlamasıydı. Tartışmalı dönüm noktası, günümüzün rejeneratif tıp araştırmalarının önünü açmaya yardımcı oldu.
1944’te Stratford-upon-Avon yakınlarında (aynı vakitte Shakespeare’in doğum yeri) doğan Wilmut, Scarborough’daki okuldayken biyolojiye olan ilgisini keşfetti; daha sonra Nottingham Üniversitesi’ndeki eğitimini tarımdan hayvan bilimine kaydırarak en çok tanınacağı işi başlattı. Doktora derecesi Cambridge Üniversitesi’ndeki çalışmaları onun daha sonraki atılımlarının habercisi oldu; “sperm ve embriyoların dondurulmak üzere saklanması” konusuna odaklandı. 1972 yılında “Frostie” ismini verdiği dana embriyosunu muvaffakiyetle dondurup çözdürüp taşıyıcı anneye aktaran birinci bilim insanı oldu.
Koyun Dolly’yi klonlayan Sir Ian Wilmut hayatını kaybetti
Wilmut’un Edinburgh’daki Roslin Enstitüsü’ndeki çalışmaları hayvan genetiğinin sonlarını zorlamaya devam etti. İnsan hastalıklarını tedavi edebilecek proteinlerle süt üretecek değiştirilmiş koyunlar yaratmaya çalıştı. Dolly’den bir yıl evvel, hücreleri koyun embriyolarından alınan iki kuzuyu (Megan ve Morag) muvaffakiyetle klonladı.
Dolly’nin 1996’daki başarılı doğumu, birinci defa bir memelinin yetişkin bir hücreden başarılı bir biçimde klonlanması manasına geliyordu. Bilimsel açıdan çığır açan bu duyuru birebir vakitte uzmanlar ve sıradan gözlemcilerin laboratuvarda üretilen memelilerin etik sonuçlarıyla boğuşması nedeniyle medyada bir tartışmaya da yol açtı. Bilhassa birçok kişi şunu merak etti: Şayet artık koyun yapıyorlarsa, insanları klonlamaları ne kadar sürer? Dini gruplar araştırmacıları “Tanrı’yı oynamakla” suçladı. Doğaüstü olanlardan çok doğal dünyaya odaklananlar bile Dr. Moreau Adası’ndan “tasarımcı insanlar” ya da buna benzeri bir şey yaratma potansiyelinden telaş duyuyorlardı.
