Son zamanlarda dijital oyun mağazalarındaki fiyatlar karşısında çoğumuz bir iç çekiş içindeyiz. AAA yapımların bedeli bazen bütçemizi zorlarken, kur farkı yüzünden ulaşamayacağımız yeni oyunlar da cebimizi korkutuyor. Ancak sevdiğimiz ücretsiz oyunlarda bile parmaklarımız ödeme tuşuna gitmekten çekinmiyor. Bu durumun arkasında yatan sebepler, tek seferde büyük bir ödeme yerine, küçük parçalara bölünmüş harcamaları cazip kılıyor ve bu da davranışlarımızı yönlendiriyor.
Parçalanmış acı teorisi ve latte etkisi olarak adlandırılan bu bakış açısı, beynimizin ödeme anında yaşadığı kayıp hissinin miktar ve tek seferlik ödeme ile doğru orantılı olduğunu öne sürer. Örneğin bir oyuna peşin 2.000 TL ödemek, büyük bir kayıp olarak algılanır ve bu parayla yapılabilecek diğer harcamaları da göz önüne getirir. Ancak oyun içi satın almalar genellikle mikro düzeyde kaldığında bütçeyi sarsması nadiren hissedilir. 100 TL’lik bir skin ya da 200 TL’lik bir paket, büyük bir tehdit olarak görülmez ve bu ufak ödemeler çoğu zaman fark edilmez.
Bu yüzden küçük parçalar halinde ödeme yapmak, kullanıcıların bütçelerindeki delikleri hissetmesini engeller ve birikince de totalde hayli yüksek bir yük oluşturur.
Ücretsiz oyunların borçluluk hissi ise başka bir önemli etmen. Free to Play modelleri, başlangıçta hiçbir ücret ödemeden giriş yapmanızı sağlar ve bu da oyuncuda psikolojik bir rahatlama yaratır. Oyun yüzlerce saat ücretsiz oynandıktan sonra yapılan harcamalar, çoğu kez bir teşekkür veya karşılık olarak görülür. Ayrıca ne kadar çok zaman harcarsanız, o oyuna para yatırmanın mantıklı olduğuna inandırılırız. “Zaten her gün oynuyorum, o hâlde karakterim güzel görünmelidir” düşüncesi, harcamayı hobinin makul bir yatırımı olarak görmemize yol açar.
Anlık haz ve sosyal statü ise ikinci önemli etkendir. Bir şeyi tek seferde satın almak, potansiyel belirsizliğin yerine anında haz sağlar. Oyun içi kozmetik, silah kaplaması veya dans figürü gibi ürünlerde ise sonuçlar net ve beklenen tatmin hemen elde edilir. Çok oyunculu oyunlarda bu harcamalar sadece kişisel zevk değildir; aynı zamanda dijital bir kimlik ve statü göstergesidir. Arkadaşlar arasında nadir bir eşya sahibi olmak, oyunun kendisinden bağımsız bir sosyal tatmin sunar ve bu da düşünmeden harcama yapmayı kolaylaştırır.
Sonuç: Karar sizin Özetle, oyun fiyatları yüksek olsa da oyun içi harcamalar duygusal olarak çekici bir kapı gibidir. Fiyatlandırma stratejileri bu psikolojik temellere dayanır ve bizi fark ettirmeden harcama yapmaya yönlendirir. Büyük bir meblağı tek seferde ödemekten kaçınırken, aylara yayılarak yapılan küçük ödemeler modern oyuncunun en büyük çelişkisini yaratır. Bu harcamalar bütçenize zarar vermediği ve keyif aldırdığı sürece sorun yoktur; ancak arada bir envanterinizi kontrol etmekte fayda var. “Acaba buraya kaç tane AAA oyun parası gömdüm?” diye sormak, kendi harcamalarınızı farkında olmaya götüren etkili bir hatırlatmadır.
Kaynak: Webtekno
